من اغلب سوالاتی در خصوص ساختار گزارش حسابرسی داخلی (به‌خصوص نحوه‌ی اظهارنظر) در حوزه‌هایی که ماهیت متفاوتی نسبت به موضوعات متداول دارند، دریافت می‌کنم. متن زیر که برگرفته از جدیدترین رهنمود انجمن حسابرسان داخلی با عنوان «حسابرسی‌ فرهنگ سازمانی» است، می‌تواند برای علاقه‌مندان مفید باشد.

بر مبنای تفسیر استاندارد 2410 با عنوان «معیارهای اطلاع‌رسانی»، ((اظهارنظر در خصوص کار انجام شده می‌تواند به‌صورت رتبه‌بندی، نتیجه‌گیری، یا دیگر روش‌های توصیفی صورت پذیرد. پروژه‌ی حسابرسی می‌تواند در خصوص کنترل‌های ناظر بر فرآیند، ریسک، یا واحد سازمانی خاصی به اجرا درآید. در این شرایط، صورت‌بندی اظهارنظر نیازمند توجه به نتایج حاصل از کار حسابرسی و سطح اهمیت آن است)). مدیران حسابرسی داخلی باید به این امر آگاه باشند که استانداردهای حسابرسی داخلی، ساختار منحصربه‌فردی را برای گزارش نتایج رسیدگی تجویز نمی‌کنند. از سویی، وجود رتبه‌بندی در همه‌ی گزارش‌های حسابرسی داخلی ضروری نیست. نقطه‌ی مقابل گزارش‌های حسابرسی سنتی می‌تواند به‌صورت خاص، گزارشگری در خصوص مسائل فرهنگی سازمان باشد. فرهنگ سازمان به‌نوعی نامشهود و سیال است؛ به‌همین دلیل، مدیر حسابرسی داخلی باید آزادانه مشکلاتی که در یک سازوکار کنترلی رسمیِ «یافته-توصیه»‌ای قابل طرح نیست را در کنار هرگونه توصیه‌ی کتبی قابل ذکر در گزارش مطرح نماید. در نهایت، گزارش یافته های نامشهود نیازمند ارزیابی دقیق شرایط و باریک بینی مدیر حسابرسی داخلی است.