سازوکارهای رسمی گزارشگری و مصاحبه‌ها اغلب مشکلات مرتبط با محیط کنترلی سازمان که می‌تواند منجر به وقوع تقلب شوند را آشکار می‌سازند. به‌علاوه، علائم هشدار دهنده به‌واسطه‌ی بررسی مولفه‌های محیط کنترلی مانند ساختار سازمانی و ارزش‌های سازمان در کنار فلسفه و سبک عملیاتی مدیریت، قابل شناسایی هستند. ارزیابی محیط کنترلی باید دربرگیرنده‌ی ارزیابی بلوغ محیط کنترلی و اثربخشی کنترل‌های مربوطه باشد. چنین ارزیابی‌هایی می‌توانند محرک‌های رفتاری و/یا فشارهایی را آشکار سازند که منجر به توجیه­ انجام تقلب توسط کارکنان شود. برای مثال، کارکنان شاید درباره‌ی فشارهای ناشی از انتظارات عملکردی یا اهداف غیرواقع‌بینانه مطالبی را بیان کنند که می‌تواند توجیهی برای رفتارهای متقلبانه باشد. برای کسب آگاهی بیشتر در خصوص عوامل بالقوه‌ی ایجاد این فشارها، حسابرسان داخلی باید اهداف و سنجه‌های ارزیابی عملکرد (مانند شاخص­‌های کلیدی ارزیابی عملکرد) و پاداش‌های مرتبط با آن‌ها را در حوزه‌ی مورد رسیدگی شناسایی کنند.

به‌دلیل آن­که حسابرسان داخلی دیدی جامع نسبت به سازمان و محیط کنترلی آن دارند، می توانند از تغییرات فرهنگ سازمان در گذر زمان آگاهی یابند. تغییرات فرهنگ سازمانی می‌تواند احتمال وقوع تقلب و عدم توجه به آن را افزایش دهد. در زمان انجام کار، حسابرسان داخلی شاید از مدیریت ارشد سازمان (و دیگر افرادی که ریسک‌های تقلب سازمان را مدیریت می‌کنند) به جزییات عملیات، سیستم‌ها، و کارکنان حوزه یا فرآیند مورد رسیدگی اشراف بیشتری حاصل نمایند. بنابراین، آگاهی نسبت به ادبیات مورد استفاده یا رفتار کارکنان که می‌تواند حاکی از ضعف در محیط کنترلی باشد، برای حسابرسان داخلی حیاتی است. در صورت احتمال وجود ضعف در محیط کنترلی، سرپرست کار باید موضوع را به اطلاع مدیر حسابرسی داخلی برساند، چراکه این مشکل می‌تواند خارج از دامنه‌ی کارِ حسابرسی باشد. رهنمود اجرایی انجمن حسابرسان داخلی با عنوانِ «حسابرسی محیط کنترلی» جزییات بیشتری درباره‌ی این موضوع ارائه کرده است.