در استانداردهای جدید حسابرسی داخلی، استانداردگذار تاکید گذشته‌یِ خود مبنی بر تمایزگذاری میان خدمات مشورتی (Advisory) و اطمینان‌بخشی را به‌طور کامل تغییر داده و دیگر قائل به وضعِ استانداردهای منحصربه‌فرد (یا حداقل ارائه‌ی تفسیر مرتبط) برای هر یک از انواع این خدمات نیست. به‌طور کلی، دو تعریف زیر می‌تواند تا حدی روشن‌کننده‌ی نظر فعلی نهاد استانداردگذار پیرامون این دو گروه از خدمات قابل ارائه توسط حسابرسان داخلی باشد. به این موضوع توجه داشته باشید که در استانداردهایِ 2017، استانداردگذار برای توصیف خدمات مشاوره‌ای از عبارتِ Consulting Services استفاده کرده، اما اکنون آن را به خدمات مشورتی یا Advisory Services تغییر داده است.
خدمات مشورتی (Advisory services) - خدماتی که از طریق آن، حسابرسان داخلی بدون اطمینان‌بخشی یا پذیرش مسئولیت مدیریت، به ذینفعان سازمان مشورت می‌دهند. ماهیت و دامنه‌ی خدمات مشورتی در توافق با ذینفعان تعیین می‌شود. به‌عنوان نمونه: ارائه‌ی مشورت در مورد «طراحی و اجرای دستورالعمل‌ها، فرآیندها، سیستم‌ها و محصولات جدید»، «ارائه‌ی خدمات دادگاهی»، «کارآموزی» و «تسهیلِ بحث درباره‌یِ ریسک‌ها و کنترل‌ها». خدمات مشورتی، با عنوان «خدمات مشاوره‌ای» نیز شناخته می‌شوند.
خدمات اطمینان‌بخشی (Assurance Services) - خدماتی که حسابرسان داخلی از طریق آن، سنجش‌های بی‌طرفانه‌ای را برای اطمینان‌بخشی انجام می‌دهند. برای نمونه: پروژه‌های حسابرسی رعایت، مالی، عملیاتی/عملکرد و فناوری. متناسب با ماهیت، زمان‌بندی و گستره‌ی رویه‌هایِ اجراشده، اطمینان‌بخشی حسابرسان داخلی می‌تواند محدود یا منطقی باشد.
پس می‌توان نتیجه گرفت از نظرِ استانداردگذار، الف) انجامِ عملِ اطمینان‌بخشی، ب) سازوکار تعیین ماهیت و دامنه‌ی کار و پ) الزام به تمکین/پذیرش نتایج یا تنها دریافت مشورت، از مهم‌ترین تفاوت‌های میان خدمات مشورتی و اطمینان‌بخشی هستند. اگرچه، تفاوت‌های دیگری مانند نحوه‌ی اطلاع‌رسانی، سازوکار ارائه‌ی گزارش، تخصیص منابع (مالی و انسانی)، و غیره نیز در ارائه این خدمات وجود دارند که حسابرسان داخلی باید به آن‌ها توجه کنند.
دیدگاه خود را بنویسید